- Details
- Published on Saturday, 09 June 2012 16:00
Ha Tieko!
Noar aanlaaiden van Een voorstelling zee ik dat ik ook n moal n dreumverhoaltje moakt haar, noar ik mainde veur AHA. Allain, ik kon hom nait weeromvienden ien Laiw op n dampoal en t zee die ook niks twiel stoe dat bouk oet kop kins zo'n beedje. Nou heb k hom den toch boven wodder en wat bliekt? t Stukje is oetzonden ien AHA op 25-4-1993, mor het t bouk nait hoald. Ik tik hom over veur die. As wils kins hom onderbrengen op dien sait.
Pertijtje
Wie deden pertijtje en ik ston ien doel. Baal haar net achter west. Ien mien hoast om baal weer ien t spul te brengen, schoot ik hom van achter t doel vandoan t veld ien, persies veur vouten van Romario. Dij bedocht hom nait en schoot geliek op doel. Gain streep van n schot, mor n kunsteg boogbaaltje dij siekuur midden ien doel der ien goan mos, vlak onder lat. Ik runde van achtern t doel ien - t doel haar gain net, gewoon pertijtje ja - vuurde miezulf schuuns omhoog noar veuren òf en stompte baal boven te doel oet. Ondertied da'k ien lucht hong keek ik overzied. Aan doelpoal kon k waiten dat baal zeten haar. Mor t scheelde niks.
Jonges ien t veld roupen dat e zat, mor ik net zo haard roupen dat e nait zat - hou wollen ze t ooit bewiezen? - en t spul ging deur.
Baal was nou bie Johan Cruijff. Dij ging n man of wat verbie, kreeg n open veld en kwam allenneg op mie òf zetten. Ik wis da'k gain schien van kaans haar, mor laip toch oet. Tot mien geluk lait Johan baal even van schoug òf springen. 'Nou or never!' docht ik en störmde noar veuren. Johan was n fraktie eerder bie baal. Tuurlek, hai haar t ter om doan! Om mie t ien te vrieven hil e baal even trug onder vout en bleef ain, twij tellen zo stoan, of e op foto kwam. Dou mouk e n smuie bewegen en zol mie zo verbie lopen. Ik kon mor ain ding doun. Mit doodsverachten smeet ik mie hom à la Hans van Breukeln ziedelings veur vouten. Ien ain klap was k wakker. Ik laag op grond, mit bèrgoud en aal te mien bèr oet zaaild. Noar òfstand rekend - zo'n dikke meter bie t bèr vandoan - haar k n reusachtege doek moakt.
Mekaaierde mie niks. Ens nait schrokken of zo. Gnivvelnd kroop ik weer aan zied.
Sunt Annen, 21-4-1993
Braif aan Reinder H.
Sunt Annen, n 20sten september 2000
Ha Reinder!
Stief bedankt veur t mooie gedicht. Ik dail dien laifde veur hoageldoorns. Maag ook blieken oet t volgende fragment oet n nooit publiceerd bouk.
Woar e vot kwam mozzen hoageldoorns nou vol ien blui stoan, ducht hom. Dij schonden stroekbomen, dij verwaaid bie sloten laans ien t landschop stonden. Doar vogels verbaarg ien vienden konden en baisten beschut onder zöchten tegen zun en wiend en regen. Minne bomen veur boeren en aaierzuikers, mor n weelde veur t oog as ze tegen zummer op ainmoal ien blui sprongen en jonk en old kop op kledder sloagen deden mit heur ales deurdringende geur van haide laifdesnachten. As der ain boom veur t leven ston, den was dat wel n hoageldoorn, onnaaierde hai, haitied ien wiend, haitied ien verweer, mor nait vot te branden. Welke boom kon as hai, eerst koal en stiekelg, joa schiendood, zo krachteg opbluien tot ain grode widde bloum? Wel kon as hai t laand lam leggen mit zien zwoare geur en lu net zo laank bewaarken tot ze der bezwit bie liggen gingen en t mit nkander deden ien scha van boom?
Op mien beurt stuur ik die mien nijste kreoatsie. Kortsleden heb ik mie veur doezend gulden twij groaven tousteld op t kerkhof van Sunt Annen. Viefteg joar gegarandeerd ropvrij. Dat het mie aanzet om n luk gedichtje, doar k mit tussenpozen van 1991 ofaan aan waarkt heb, nog ais weer onder handen te nemen. Meschain dat e nou òf is, meschains ook nait. Ik krieg wat van dat gedicht. (t Rood doar ien t gedicht sproake van is, is nait dat van n hoageldoorn mor van n kwitseboom - liesterbes - mit zien prachtege oraanje-rode trözzen as brandende lanteerntjes.)
Bie K., dij t kerkhof onder beheer het, haar ik veur joaren ook aal ais twij groaven besteld, mor doar is nooit wat van kommen. Lestdoags trof ik hom op t kerkhof en hai wol wel proaten. Man is tachteg joar en proat prachteg klassiek Grunnegers. Vieftien joar leden, dou e mit pensjoun ging, kundegde hai aan elk dij t heuren wol dat e t n joar aanzain wol en as t hom nait bevil zol e hom van kaant moaken. Dat was gelukkeg nait neudeg, want t bevil hom boven verwachten. Ien t laand omstrunen, visken, ales zain mit zien oksterogen, hai kwam tied te kort. Sunt tied dat ze zien vraauw opburgen hemmen ien n verpleeghoes ien Delfziel het e t nog n moal zo drok. Hai het nooit veul om heur geven, loof ik, mor wait hou t heurt. Elke dag zowat kins hom deur Sunt Annen fietsen zain ien zien zundoagse goud. Ien Ten Boer pakt e bus. Aal mit aal is e n mirreg onderwegens. As e bie zien vraauw ien t verpleeghoes komt, zegt ze: "Da's laank leden!" Jaantje is t n beedje kwiet.
Tot an Nijjoar is K. nog ien funksie. Den geft e t over, opvolger of nait. Wie kregen t over dij aarmenlap ien Kannes dij zo neudeg (op)roemd worden mos veur vrizze dooien. Sunt Annen het ook zo'n òfdailen, gewoon n lap gras. Ik zee, beedje oet gekkens, dat ik doar wel begroaven liggen wol. Mor dat kon nait, volgens K., t was vol. Vol? En gain zaark te zain! Nee, dat was goud, mor thoes haar e ales ien pepieren en lap was vol. Bie steden lagen ze wel drij man hoog.
Noa Nijjoar wer ales aans, ducht hom. Beheer kwam ien vremde handen en stukken zollen wel ien n archief terecht kommen. Hai kon nou nog siekuur noagoan woar plek was op t olde gedailte. Mor dat was domt nait meer zo. Elk wer den gewoon op rieg òf begroaven op t nije stuk. Ik vroug hom of der nog plek was op t olde gedailte. Hai wol eerst niks zeggen, mor lait hom dou ontvalen dat ter nog plek was veur drij man. Hai wees mie t aan. n Doaldersstee! Op t tipke t dichtste bie Sunt Annen, aan t pad. Dou mie mor twij, zee ik tegen K. Nou dat kon, hai zol t kloar moaken. Eerst kreeg ik n kwietaanzie, vervolgens mos ik t geld overmoaken, den kwam boulen op taiken te stoan en as leste mog ik n kontrakt verwachten. Kwietaanzie heb ik had, t geld overmoakt, dat t zel nou wel ien odder kommen. Oet kwietaanzie bleek dat ik eerste klas te liggen kwam. Dou begreep ik pas wat K. bedould haar te zeggen. t Onderschaaid dat schienboar moakt wer, komt noa zien vertrek te vervalen. Zo wor ik as ain van lesten ien n olde terdietsie begroaven en dat is mie braid noa t zin. En stain dij k veur Joke en mie ien gedachten haar, zo'n oldermoodse menhir zunder dekploat, misstaait doar nait.
Joke kwam van week bie Piet en Lena, vanolds aarbaidersmensen. Zie wizzen der aal van. "Zo, dus ie kommen bie boeren te liggen. Nou ien elks gevaal ien Sunt Annen." Lena was n beedje sneu. Ze haar geern noast Joke legen. Zulf kommen ze op t nije gedailte, woar aal twij van heur kiender liggen.
Zo eerst mor, k heb blad vol. Groutnis aan elk en ain.
Kerkhof ien september
Om schienwier tou n zee van laand.
Hier aanspould en begroaven
op dizze ploat mit rood aan raand
as tuutjes bie n hoaven?
Ordentelkhaid het overhaand.
Veur wel der muid van t droaven
te lande komt is kerkhof kaant
n aailand van beschoaven.
Viendt leste zun n touvluchtsoord
ien daauwde spinnenusten,
den is t of niks joe nog bezwoart,
gain lasten en gain lusten,
men wordt ien vree en kust bedoard
n steeke om te rusten.
11-10-1991 (1-10-1998 / 20-9-2000)
(Noaschrift. 'Kerkhof ien september' is n luk beedje veraanderd terechtkommen ien
t Zwaart van ogen, Stichting 't Grunneger Bouk, 2007. Pv)