Kienderveurstellen

Ik stoa ien klaidkoamer veur spaigel en bin drok bezeg ales kloar te moaken. Ain van t theater is aal n zetje leden binnenkommen om mie op te hoalen.

Ongedureg stait e bie toavel te wachten. Veurstellen haar aal laank begunnen mouten, zit mie aingoal ien kop. Zenenachteg loop ik deur n gaang noar klaine zoal tou. Haalfweg kom ik ter achter da'k verkeerde zokken aan heb, rooien ienstee van gelen. Veur mien zokken-act heb ik gelen neudeg, ik mout dus weerom. Ien klaidkoamer hoast ik mie goien aan te doun. Twiel dat ik weer noar deur loop kiek ik nog even ien spaigel. Potverdikkemie, mond is nog nait smienkt. Gaauw schilder ik n rood lientje om lippen tou. As ik t zoaltje ienkom, zitten der nog n poar kiender op stoul, aandern runnen wild hinneweer. Ik loop noar t podium en as mainste kiender zitten, zeg ik dat ik vanales mitnomen heb. 'Wie zain niks,' roupen kiender. Verschrikt kiek ik om mie tou: t podium is leeg, ik bin mien attributen vergeten...

Mit swait veur kop wor k wakker en heur hond beneden ien koamer zachtjes janken, hai wil eten hemmen, ik heb mie versloapen.

Tjip de clown
Leerms, augustus 2012