Ik haar gain zin om noar schoul te goan. Ik zat veur twijde moal ien eksoamenklas van mulo, n joar eerder was ik zakt, dat veur mie was der niks nijs te beleven en ik draaide mie nog ais lekker om.
n Zetje loader heurde ik voutstappen op trap, wer op deur klopt en moeke kwam sloapkoamer ien. Woarom ik ter nait oetkwam, ik mos aal laank noar schoul tou. 'Ik bin zaik,' zee ik. 'Hm,' dee ze en ging weer vot. t Mout n uur of vaaier west hemmen dat ik wakker schrok van bel. Beneden klonken stemmen, dou voutstappen op trap, wer op deur klopt en moeke kwam binnen. 'Is ain veur die,' gnivvelde ze, 'mit hoeswaark.' Ze ging weer vot en t wichtje oet mien klas kwam binnen, n poar bouken onder aarm. 'Ik heb hoeswaark veur die. Bis zaik?' Ze bleef bie deur stoan. 'n Beetje,' zee ik, 'kom mor verder.' Automoatisch schoof ik wat noar achtern.
n Haalf joar eerder was zai bie mie ien klas kommen dou heur schoul mit onzent soamenging en ons klas n man of wat groder wer. Van t begun of aan vil mie op dat ze aalgedureg noar mie keek en lol haar as ik n grapke mouk. Ook keek ze oet ooghouken as ik smörns op mien Kreidler t schoulplaain opree. Ik mog heur geern zain, mor ik was meer mit mien ploffiets ien de weer.
En nou zat t wichtje op raand van bèr, op t steeke dij ik vrijmoakt haar. Verlegen prouten we wat. Bie t votgoan vroug ze: 'Bis mörn nog zaik?' 'Astoe mörn weer koms, din aal,' antwoordde ik. Dou ze vot was, kon ik mien geluk nait op. Ik haar mie nog nooit zo goud vuild en ik wis dat ik nog lang nait beder was. Dag derop was ze der weer en veul vrijdagmiddoagen doarnoa. Nait dat ik elke vrijdag zaik was, mor moeke haar dij dag van week n bieboantje ien Stad en was haile dag van hoes. Dou k sloagd was, ging ik noar havo ien Stad. Eerst op koamers, n poar joar loader kon ik n hoeske huren en aal gaauw kwam t wichtje oet mien klas bie mie ienwonen.
Gustermirreg zaten we ien n kroug ien Stad. Wie haren bosschoppen doan en wollen nog even wat drinken. Ik bestelde n widde wien en n pilske. t Toaveltje noast ons zat n jong steldje, hai boog noar heur tou en fluusterde heur wat ien t oor, zai lagde en gaf hom n doetje. Wie keken der baaid noa en twiel ober ons drinken op toavel zette, zee ik: 'Wais wat mie nou ien t zin schut? As ik op mulo votdoalek sloagd was, haren wie mekoar nooit trovven en din haren we nou nait zeggen kind dat we persies varreg joar soamenwonen. Wat zegs mie doarvan?'
'Proost,' zee Liesbeth.
Leerms, oktober 2014
Reactie plaatsen
Reacties